Otkako se
potkraj 19. stoljeća pojavio film, horor je bio jedan od žanrova koji je izrazito
brzo zaživio i postao iznimno popularan. Još za vrijeme nijemog filma mnogi
pioniri kinematografije kao što su Francuz Georges Melies, Amerikanac George
Albert Smith, Japanac Ejiro Hatta ili Španjolac Segudno de Chomon već su krajem
19. stoljeća snimili prve filmove koji bi se mogli svrstati pod horore. U prvim
godinama 20. stoljeća filmovi o Faustu ili Frankensteinu postali su iznimno
popularni, a sljedeći korak u razvoju horora dogodio se početkom 20-ih godina
kad su njemački ekspresionisti kao što su Robert Wiene, Paul Wegener ili F. W.
Murnau počeli snimati horore koji su bili i više nego uspješni. Tematiku
vampira i vampirizma već su i američki ekspresionisti počeli crpiti 20-ih godina,
grof Drakula u izvedbi Bele Lugosija ili Frankenstein u izvedbi Borisa Karloffa
u Americi su bili tada najgledaniji filmovi, a jedan od prvih zvučnih horora
upravo je bio "Vampyr" kojeg je prema zapisima Sheridana Le Fanua
režirao Danac Carl Theodor Dreyer.
I posve je
očito da je riječ o jednim od pionirskih uradaka zvučnog filma jer
"Vampyr" izgleda kao tipični ekspresionistički nijemi film. Štoviše,
Dreyer je u početku planirao da će to i biti nijemi film, no u međuvremenu je
film doživio revoluciju i dobio mogućnost zvuka. To kao da je malo zateklo
Dreyera te je on odlučio dijaloge u svom filmu svesti na minimum, a film je
snimljen u tri verzije - njemačkoj, francuskoj i engleskoj. Kako je Dreyer
dobar dio života proveo u Francuskoj, gdje se susreo s pionirima tamošnjeg
filma kao što su Jean Cocteau ili Španjolac Luis Bunuel, gdje je i snimio prvi
film "The Passion of Joan D'Arc", zato i ne čudi da
"Vampyr" vizualno doista i izgleda kao Bunuelov kultni uradak
"Andaluzijski pas".
Film je to
koji je imao velik utjecaj na kasnije autore, posebno se to recimo može vidjeti
u horor komediji "Bal vampira" Romana Polanskog u kojoj stari
profesor izgleda kao preslika starog profesora iz ovog filma. Jasno da iz
današnje perspektive "Vampyr" izgleda staromodno i arhaično, no uspio
je Dreyer postići prilično uznemirujući i jezivi efekt, a pomalo sneni ugođaj dobio je eksperimentiranjem s lećama na koje je postavio tanku gazu koja je
poslužila kao filter. Inače, glavni junak filma mladi je pustolov Alan Grey,
koji završi u prenoćištu negdje u Francuskoj, a uskoro se ispostavi da je riječ
o mjestu s jakim demonskim aktivnostima.
Primjedbe
Objavi komentar